به نقل از «ایران اکونومیست»

ایران و روسیه پای یکدیگر می مانند؟

تاریخ انتشار: ۲۳ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۱۵۵۸۱

از منظر تاریخی، همگرایی فعلی ایران و روسیه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از اواخر قرن شانزدهم، زمانی که مسکو و ایران صفوی با امپراتوری در حال گسترش عثمانی مخالفت مشترک داشتند، این دو کشور اوراسیا چنین روابط نزدیکی نداشته اند. بیشتر ایرانیان هنوز به روس ها بی اعتماد هستند و به یاد دارند که چگونه امپراتوری روسیه و بعداً شوروی بخش هایی از امپراتوری ایران را اشغال کردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اندیشکده «استیمسون سنتر» امریکا نوشت: ایران و روسیه در آستانه امضای توافقنامه جامع توسعه همکاری هستند. روابط بین این دو رقیب تاریخی مدت‌ها در دستیابی به پتانسیل‌های واقعی خود ناکام بوده، اما تمایل ایران به مسکو در طول جنگ اوکراین، فضا را تغییر داده است. در واقع، دو قدرت اوراسیایی در نهایت توانستند نقاط مشترکی در مورد مسائل مهم جهانی و منطقه‌ای پیدا کنند.

 در ادامه این مطلب آمده است: از منظر تاریخی، همگرایی فعلی ایران و روسیه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. از اواخر قرن شانزدهم، زمانی که مسکو و ایران صفوی با امپراتوری در حال گسترش عثمانی مخالفت مشترک داشتند، این دو کشور اوراسیا چنین روابط نزدیکی نداشته اند. بیشتر ایرانیان هنوز به روس‌ها بی اعتماد هستند و به یاد دارند که چگونه امپراتوری روسیه و بعداً شوروی بخش‌هایی از امپراتوری ایران را اشغال کردند.

با این حال، روسیه پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱ به عنوان یک تهدید کمتر تلقی شد. روسیه پس از فروپاشی شوروی به تامین کننده مهم تسلیحات و فناوری هسته‌ای برای ایران تبدیل شد. با توجه به اینکه هر دو کشور در حال حاضر توسط غرب منزوی شده اند، اتحاد در حال ظهور بر اساس مخالفت مشترک با سلطه غرب و همچنین نیاز متقابل برای دور زدن تحریم‌ها است.

ایران می‌تواند بسیار عمل گرا باشد. مقامات تهران شاهدند که روسیه در جاه طلبی خود برای تحمیل کامل اراده خود بر اوکراین شکست خورد، بنابراین اکنون مسکو وادار به وابستگی به قدرت‌های اوراسیا می‌شود. اگر قبلاً تهران برای اجرای پروژه‌های متعدد مشترکی که مدت‌ها متوقف مانده بود تلاش ناموفق داشت، اکنون این روسیه است که بیشتر به ایران نیاز دارد.

درباره افزایش همکاری نظامی و سایبری دو کشور مطالب زیادی نوشته شده است. روابط تجاری رو به رشد و توسعه برنامه ریزی شده کریدور بین المللی ترانزیت شمال-جنوب (INSTC) کمتر مورد توجه قرار گرفته است. این ابتکار در اوایل دهه ۲۰۰۰ مطرح شد، اما به دلیل عدم سرمایه گذاری ناشی از تحریم‌های غرب علیه ایران محقق نشد. در آن زمان، روسیه نیز علاقه کمتری به تجارت در جنوب داشت.

با این حال، با توجه به جنگ در اوکراین، این کریدور اهمیت تازه‌ای پیدا کرده است. ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه در ژوئیه ۲۰۲۲ از تهران بازدید کرد و هر دو طرف متعهد شدند که تکمیل کریدور را دنبال کنند. ایران امیدوار است تا سال ۲۰۲۵ شاهد راه اندازی این مسیر باشد. از ژانویه تا مارس ۲۰۲۳، محموله‌های انتقالی از ۲.۳ میلیون تن فراتر رفت.

INSTC زمان ترانزیت از هند به اروپا را کوتاه می‌کند و می‌تواند بنادر روسیه را به خلیج فارس و اقیانوس هند متصل کند. این کریدور از سه شاخه اصلی تشکیل شده است: "شاخه" غربی در امتداد ساحل غربی دریای خزر، و یک مسیر آسیای مرکزی از طریق ترکمنستان. علاوه بر این، برای ایران، این کریدور دسترسی به ده شهر با جمعیت یک میلیون مصرف کننده یا بیشتر در امتداد رودخانه ولگا را باز می‌کند. همچنین مسیر اتصالی به آسیای مرکزی و بنادر آذربایجان و گرجستان در دریای سیاه است.

با این حال، لازم به ذکر است که تکمیل INSTC تضمین شده نیست. بهره برداری از کریدور به متغیر‌های زیادی بستگی دارد، از جمله روابط پرتنش ایران و آذربایجان، که از زمان پیروزی قاطع باکو در جنگ دوم قره باغ در سال ۲۰۲۰ بی ثبات شده است. تنش‌ها در اوایل امسال با حمله مرگبار به سفارت آذربایجان در تهران اوج گرفت. اخیراً، ایران با گشایش سفارت آذربایجان در اسرائیل مخالفت کرده است و باکو شش مامور ادعایی ایرانی را که گفته بودند در حال برنامه ریزی برای کودتا بودند، دستگیر کرد. از آنجایی که شاخه غربی کریدور از خاک آذربایجان عبور می‌کند، این خیلی به این موضوع بستگی دارد که باکو و تهران بتوانند اختلافات خود را کاهش دهند.

انتخاب

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: ایران و روسیه دو کشور

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۱۵۵۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مزایای کریدور حمل‌ ونقل سبز و دیجیتال دریایی چیست؟

تین نیوز

کریدور حمل ونقل سبز و دیجیتال دریایی می تواند مشاغل سبز بیشتری ایجاد کند، بهبود سلامتی را برای جوامع محلی به ارمغان آورد و مزایای اقتصادی بی شماری به همراه داشته باشد.

به گزارش تین نیوز به نقل از ایمنا،  محدود کردن گرمایش جهانی به ۱.۵ درجه سانتی گراد نیازمند تسریع تلاش ها برای کربن زدایی بخش کشتی رانی است. حرکت اول در این ابتکار، توسعه یک کریدور حمل ونقل سبز و دیجیتال به شمار می رود که نه تنها از توسعه سوخت ها و کشتی های با کربن کم و صفر حمایت، بلکه مشاغل سبز و مزایای سلامتی خوبی برای جوامع محلی ایجاد می کند.

مطالعه ای جدید حاکی از آن است که یک کریدور حمل ونقل دیجیتال و سبز (GDSC) بین سنگاپور، لس آنجلس و لانگ بیچ می تواند بیش از ۷۰۰ فرصت شغلی در تولید سوخت با آلایندگی صفر و نزدیک به صفر تا سال ۲۰۳۰ ایجاد کند. این مطالعه جریان های تجارت دریایی بین سنگاپور، لس آنجلس و لانگ بیچ را تجزیه وتحلیل کرد و یک خط پایه از فعالیت ها و نیازهای انرژی برای کشتی هایی را ارائه کرد که تا سال ۲۰۵۰ در کریدور فعالیت خواهند کرد.

مطالعه حاضر همچنین نشان داد که این کریدور می تواند به بهبود سلامت برای جوامع محلی منجر شود و مزایای اقتصادی گسترده ای را برای کشورهای این مناطق به همراه داشته باشد.

سوخت های بدون آلایندگی و توسعه مشاغل

تجزیه وتحلیل ها مقدار سوخت های نزدیک به صفر و صفر مورد نیاز برای ترافیک در این مسیر را با مدل سازی استفاده از سوخت های جایگزین کربن صفر و نزدیک به صفر توسط کشتی هایی برآورده کرده اند که در کریدور تا سال ۲۰۵۰ فعالیت خواهند کرد. در این بررسی پارامترهای مختلفی مانند هزینه های تولید و در دسترس بودن سوخت با توجه به اهداف استراتژی IMO 2023 در مورد کاهش انتشار گازهای گلخانه ای از کشتی ها در نظر گرفته شده است.

کربن زدایی دریایی برای مدت طولانی در دستور کار بوده است، زیرا حتی اگر سهم کشتی ها در گرمایش جهانی نسبتاً کم باشد، بسیار مهم است. سازمان بین المللی دریانوردی (IMO) معتبرترین نهاد بین المللی در این زمینه است که پس از چندین نقطه عطف در کربن زدایی دریایی، در سال ۲۰۱۸ یک نقشه راه جامع با استراتژی اولیه کاهش گازهای گلخانه ای ترسیم و آن را در سال ۲۰۲۳ بازنگری کرد. در این بازنگری کاهش گازهای گلخانه ای هم زمان با دستورالعمل بررسی چرخه حیات (LCA) توسعه پیدا کرد و رویکرد چرخه عمر به عنوان یک بخش ضروری برای دستیابی به اهداف آب وهوایی شناخته شد.

فعالیت های انجام شده از طریق کریدورهای کشتی رانی سبز می تواند موجب کاهش کربن زدایی گسترده تر در سراسر صنعت دریایی شود و مزایای سلامتی برای جوامع محلی و فرصت های اقتصاد سبز را برای کشورها به ارمغان آورد.

آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید